Tuesday, July 14, 2009

Το ημερολόγιο της Della

Σήμερα σκέφτομαι να σας θυμίσω λίγο το καλό, παλιό ημερολόγιο της Della στην μορφή που είχε στο Life and Style. Λίγο ταξιδιωτικό, αφηγηματικό, περιπετειώδες, χωρίς μελό, με μια δόση χιούμορ - διακωμωδίζοντας πάντα τον εαυτό μου μέσα σε όλα αυτά, μορφωτικό, δίνοντάς σας κάτι που κι εγώ το έβλεπα ή το άκουγα για πρώτη φορά και σκεφτόμενη ότι κάποιοι από όλους σας επίσης δεν θα το ξέρουν. Και φυσικά, με μια τελική γεύση της απλής, καθημερινής φιλοσοφίας, όπως την λέω εγώ, που σε κάνει να συγκρίνεις πράγματα, να απορρίπτεις, να υιοθετείς, να ψάχνεις και να ψάχνεσαι, να αμφιβάλλεις και να διαιωνίζεσαι. Το θεωρώ χρέος μου να μοιραστώ μαζί σαςμερικά από τα ταξίδια των τελευταίων 4 ετών, τα οποία μου έχουν αφήσει μεγάλες εικόνες, βαθιές γνώσεις και αιώνια ερωτηματικά. Ένα από αυτά ήταν το ταξίδι στην Ινδία τον Ιανουάριο του 2007.

Στην Ινδία είχα πάει 2-3 φορές για επαγγελματικούς λόγους και μόνο στο Δελχί. Ήξερα μόνο αυτά που έβλεπα στα διάφορα φιλμ εποχής και ό,τι κατα καιρούς είχα διαβάσει, ξεκινώντας από τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου φτάνοντς μέχρι το σημερινό Πακιστάν που τότε ήταν καθαρά Ινδία και την 2 αιώνων αποικιοκρατία της Βρετανίας. Το ταξίδι αυτό είχε οργανωθεί από το Μουσείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη. Το γκρουπ είχε φτάσει τα 20 περίπου άτομα, άντρες και γυναίκες από διαφορετικά κράτη της γης. Το γκρουπ συγκεντρώθηκε μία ημέρα του Ιανουαρίου στο ξενοδοχείο Taj Mahal της Βομβάης. Το παλαιό κτήριο, ένα αριστούργημα αποικιακής αρχιτεκτονικής που χτίστηκε την εποχή της παντοδυναμίας της Μεγάλης Βρετανίας στις Ινδίες συναγωνίζεται το μοντέρνο κτήριο δίπλα του, μια επέκταση που έγινε κατ’ ανάγκη, γιατί απλώς έπρεπε να ακολουθήσει τις επιταγές του πολιτισμού. Είναι το ίδιο που ανατινάχτηκε δύο χρόνια μετά από πακιστανούς- όπως φημίζεται - τρομοκράτες. Επισκεφτήκαμε το Νησί του Ελεφαντα στον κόλπο της Βομβάης, το οποίο ονομάστηκε έτσι από τους Πορτογάλους, που έβλεπαν από μακριά τους σμιλεμένους ελέφαντες στους πετρώδεις λοφούς που φαίνονταν αληθινοί. Το νησί ήταν γεμάτο με ναούς, γλυπτά του Θεού Σίβα του 5ου αιώνα.

Η Βομβάη σαν πόλη έχει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί είναι ένα μείγμα ινδικού πολιτισμού και βικτωριανής αρχιτεκτονικής. Τα μόλις ανακαινισμένα μουσεία, το Victorian Garden και εκείνο του Πρίγκηπα της Ουαλίας, ο ναός της θρησκείας Zain, κολλέγια, σχολεία, νοσοκομεία και φυσικά ο περίφημος σταθμός του τρένου της Βομβάης.

Μια μοντέρνα νότα, το ξενοδοχείο Grand Hyatt. Οι ιδιοκτήτες Namita και Arun Saraf έχουν μια πραγματικά πλούσια συλλογή μοντέρνας τέχνης, την οποία εκθέτουν στους μεγάλους χώρους του ισογείου του ξενοδοχείου. Όλα τα έργα ιδιόμορφου χαρακτήρα εμπνευσμένα από την ινδουιστική θρησκεία χωρίς τίποτε φολκλόρ.

Ινδική μοντέρνα τέχνη στο ξενοδοχείο Grand Hyatt στη Βομβάη


Επισκεφθήκαμε με αυτοκίνητο την Ellora, ένα από τα σπουδαιότερα θαύματα τέχνης και αρχιτεκτονικής στον κόσμο. Ένα γιγαντιαίο γλυπτό κάθετα σκαλισμένο στον βράχο, ο ναός Kailasha του 7ου αιώνα με πολλαπλά κτήρια, εξωτερικές γέφυρες, δρόμους, πλατείες, αγάλματα. Ως ζωγράφος και εκκολαπτόμενη γλύπτρια ομολογώ ότι έμεινα κατάπληκτη.


Το γκρουπ με ινδές μαθήτριες μπροστά στον ναό Kailasha στην Ellora

Δεύτερος προορισμός το παραμυθένιο Rajasthan. Πρώτος μας σταθμός ήταν η Udaipur με διαμονή στο Shiv Niwas Palace, τμήμα του City Palace των μαχαραγιάδων. Ξαπλωμένη σε αυτή τη χλιδή απολάμβανα τη θέα της τεχνητής λίμνης που απλωνόταν μπροστα μου με το γνωστό Lake Palace, ιδανικό για νεόνυμφους.

Το Shiw Nivas Palace στην Udaipur


Ο ίδιος ο μαχαραγιάς, η κόρη του και ο γιος του μας κάλεσαν για ένα κοκτέιλ στο παλάτι, μας μίλησαν για το λαμπρό παρελθόν τους, για τους λαμπρούς προγόνους τους που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ στους Άγγλους. Το επομενο καλοκαίρι η κόρη του μαχαραγιά με επισκέφτηκε στη Μύκονο. Με τη σειρά της θαύμασε κι αυτή το μοναδικό στον κόσμο νησί για τις ιδιαίτερότητές του και την ανεξήγητη ενέργεια.


Στους κήπους του παλατιού Shiw Nivas Palace με ινδές χορεύτριες


Το επόμενο παλάτι Umaid Bhawan Palace στο πρώην βασίλειο της Jodhpur χτισμένο από τον παππού του σημερινού μαχαραγιά τη δεκατία του ’20, είναι ένα μεγαλοπρεπές κτήριο art deco, χτισμένο με πέτρα της περιοχής στο χρώμα της άμμου, το οποίο μετά την πτώση των μαχαραγιάδων των 1947 μετατράπηκε σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Αξιοθαύμαστο, όμως, είναι και το παλαιο παλατι των μαχαραγιάδων Medhragah Fort, ένα μεσαιωνικό φρούριο χτισμένο στους πρόποδες ενός βουνού.


To Medhragah Fort στην Jodhpur

Το τρίτο στοπ στην ξακουστή σε όλους Jaipur. Πρώτα περάσαμε ένα βράδυ στην έρημο κάτω από στημένες τέντες, παρακολουθώντας τους Ινδούς να χορεύουν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα σαν τους δικούς μας Αναστενάρηδες. Το απόγευμα της επόμενης μέρας φτάσαμε στο ξενοδοχείο Oberoi Rajvillas, στα περίχωρα της Jaipur. Μας περίμενε μια υποδοχη θριάμβου. Ελέφαντες, άλογα, χορευτές ντυμένοι στα ζεστά χρώματα του Rajasthan. Πορτοκαλί, κίτρινο, φούξια, φάνταζαν κάτω από τον ζεστό ήλιο μαγικά και παραμυθένια.

Η Della στο ξενοδοχείο Oberoi στην Jaipur


Φυσικά η πρώτη μέρα αφιερώθηκε στα ψώνια. Με στοπ στο Johari Bazaar, το Cotton Market, το Badi Chopra και το διάσημο Gem Palace, που φημίζεται για τα αυθεντικά, παλαιά ινδικά κοσμήματα. Το ίδιο βράδυ,προσκεκλημένοι ενός αμερικανού ιστορικού μελετητή των ανακτόρων Mughal ή αλλιώς Moggul (δεν έχουν καμία σχέση με τους γνωστούς μας Μογγόλους, πράγμα που κι εγώ μέχρι τότε δεν ήξερα). Είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε ένα αναπαλαιωμένο haveli (ινδικό πολυόροφο σπίτι με εσωτερικό κήπο και θεσπέσιες τοιχογραφίες) στην παλιά πόλη της Jaipur, την ξακουστή για το υπέροχο κεραμιδί της χρώμα, Ροζ Πολιτεία. Αλλά στην Jaipur υπάρχουν πολλά να δει και να θαυμάσει κανείς, όπως το παλιό Amper Fort με τα παλάτια των μαχαραγιάδων στους πρόποδες του βουνού, όπου η αρχιτεκτονική και η πολυτέλεια ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Το Rampat Palace, είναι ένα από τα ωραιότερα ξενοδοχεία της πόλης, ενώ το City Palace, όπου ζει ο σημερινός μαχαραγιάς με το όνομα Bubble, είναι πραγματικό έργο τέχνης. Εκεί θαυμάσαμε χαλιά μοναδικής αξίας και γκραβούρες από την εποχή των Moggul, όπως και μοναδικές μινιατούρες. Ο επόμενος προορισμός, η Agra και το ξακουστό Taj Mahal. Στη διαδρομή σταματήσαμε στο Fatehpur Sikri, το πέτρινο παλάτι-πολιτεία που έμεινε γνωστό ως το παλάτι-φάντασμα. Εδώ μάθαμε και λίγη ιστορία. Ο ερχομός των Moggul στις Ινδίες έγινε σταδιακά, ξεκινώντας από το κέντρο του ισλαμικού πολιτισμού, της Αμαρκάντι. Πρώτος ήρθε ο Timur γύρω στον 13ο αιώνα, απόγονος διαστάυρωσης Μογγολων και Τούρκων και τον 14ο αιώνα ακολούθησαν οι δυναστείες που βασίλεψαν για 4 περίπου αιώνες, εδραιώνοντας τον ισλαμισμό στις Ινδίες. Ο τρίτος ατοκράτορας ήταν ο Akbar, ο οποίος το 1510 μΧ χρησιμοποιώντς αποκλειστικά μεγάλες κόκκινες πλάκες έχτισε το Fatehpur Sikri.

Στο Fatehpur Sikri στην Agra


Ένας από τους απογόνους του ήταν ο Sahh Jahan, δημιουργός του Taj Mahal. Η ιστορία πίσω από αυτό το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα είναι τραγική. Η Mumtaz, η επί 17 χρόνια πολυαγαπημένη γυναίκα του πεθαίνει στη γέννα του 14ου παιδιού του. Ο αυτοκράτορας συντετριμμένος από τον χαμό της και για να τιμήσει τη μνήμη της, σχεδίασε ένα μαυσωλείο. Συγκέντρωσε τους καλύτερους αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες, ανάμεσά τους τον Ustad Isa Khan Effendi από το Siraz της Περσίας και τον Ismail Khan, ο οποίος ανέλαβε τη δημιουργία του τρούλου. Πέρα από την αρμονία στην αρχιτεκτονική του, το Taj Mahal είναι ένα αριστούργημα λεπτομέρειας. Όλες οι επιφάνειες είναι στολισμένες με petra dura, ημιπολύτιμους λίθους οι οποίοι γίνονται ένα με το σκαλισμένο μάρμαρο. Στη μέση του μαυσωλείου βρίσκονται τα κενοτάφια του ζεύγους, ενώ τα σώματά τους κείτονται ακριβώς από κάτω.


Meditation 6 η ώρα το πρωί στο Taj Mahal

Το βράδυ, αφού επιστρέψαμε στο πολυτελές ξενοδοχείο Oberoi Armavillas, έφερα στο νου μου την ιστορία του Sahh Jahan και της Mumtaz και αναρωτήθηκα: Ποιος δεν θα ήθελε να αγαπηθεί τόσο πολύ;

Το τελευταίο μας στοπ ήταν στο Δελχί. Άλλος αέρας μεγαλούπολης με μοντέρνα πολεοδομία, βικτωριανά κτήρια χαμένα στο πράσινο και στις πολυπληθείς λεωφόρους με πολλούς πειρασμούς για ψώνια. Βρήκαμε τον καιρό να επισκεφτούμε το σπίτι της Ιντίρα Γκάντι και το σημείο όπου δολοφονήθηκε και το μουσείο του Μαχάτμα Γκάντι, ένα σημείο σταθμό αποτελεί ο τάφος του αυτοκράτορα Humayun, αφού υπήρξε το μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η κατασκευή του Taj Mahal. Εκεί μάθαμε εκτελέστηκαν οι γιοι του τελευταίου Moggul αυτοκράτορα από τους Άγγλους γύρω στο 1850 και αμέσως μετά η βασίλισσα Βικτώρια ανακηρύχθηκε αυτοκράτειρα πασών των Ινδιών. Στο τέλος του ταξιδιού, οι πιο θαραλλέες από εμάς πήραμε το αεροπλάνο και πήγαμε στο Varanasi, το παλιό Benaras, για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό. Εκεί μέσα στις βάρκες, μπροστά στις προβλήτες του Γάγγη, παρακολουθήσαμε τις νυκτερινές λιτανείες των νεκρών, αφήσαμε στα νερά του ποταμου, αναμμένα κεράκια για τους δικούς μας νεκρούς και αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει πράγματι μετεμψύχωση. Τα χαράματα, πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο, ξανακατέβηκα στις αποβάθρες. Παρόλο που ο ήλιος ήταν χαμένος στην ομίχλη, μπορούσα να διακρίνω τους γυμνούς μοναχούς να κάθονται στωικά μπροστά σε μια μικρή φωτιά, τους πιστούς να πλένονται στον Γάγγη και να ρίχνουν τη στάχτη των νεκρών στα νερά του. Εδώ, σκέφτηκα, είναι ένα άλλο μνημείο αυτό της δύναμης της Ινδίας να μπορεί να βασιλεύει και να ξεχνά τους κατακτητές που πέασαν και τη λεηλάτησαν μέσα στους αιώνες. «Αλήθεια, πού πηγαίνει η Ινδία σήμερα;» ρώτησα έναν μοναχό. Με κοίταξε και μου είπε βαριεστημένα, «India is here and everywhere”. Ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ αυτό το ταξίδι μαζί σας. Φύλαξα και τις πιο καλές φωτογραφίες για να τις δείτε. Για όσους σχεδιάζετε να πάτε μελλοντικά στις Ινδίες, μην παραλείψετε να πάτε στα μέρη που σας ανέφερα, γιατί είναι πολύ λίγα συγκριτικά με αυτά που υπάρχουν. Για όσους δεν μπορείτε να πάτε στις Ινδίες, διαβάστε ό,τι πέσει στα χέρια σας για αυτές, σταματήστε σε κάθε ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης και ρουφήξτε το, όπως κάνατε με το Slumdog Millionaire. Εξάλλου ο ινδικός πολιτισμός δεν είναι μόνο πολύ διαφορετικός από τον κλασικό ελληνικό, αλλά και αρχαιότερος. Τα ίχνη της Ινδίας, οι μυρωδιές της και οι ιδιαιτερότητές της υπάρχουν κάτω από κάθε πέτρα σε μέρη της Ανατολής, της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής, της Ισπανίας και από εκεί ταξίδεψαν μέχρι το Μεξικό και τη Νότιο Αμερική και το Palm Beach της Φλόριντα. Δεν είναι τυχαίο που το very wasp club του Palm Beach, το Everglades ή το πολυτελές ιδιωτικό club Mar a Lago είναι μικρογραφίες ινδικής αρχιτεκτονικής.

Γεια σας. Ως το επόμενο ημερολόγιο που θα πούμε πολλά και ενδιαφέροντα.

Della




1 comment:

  1. Τώρα εδώ τι σχόλια να αφήσω? Μόνο πως θα ήθελα να ήμουνν και εγώ εκεί... (Και ότι θυμάμαι και μια πολύ αστεία ιστορία που έχει σχέση με μια μαντήλα μεταξωτή...Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια και να μπερδεύω τις ιστορίες...) Φιλιά...

    ReplyDelete