Κώδικας ζωής 2

Hello there! Σήμερα θα μιλήσουμε, εν συντομία, για τις σχέσεις του ίδιου φύλου. Στην ηλικία των 16-18 ετών, όταν το σώμα μας είναι γεμάτο χυμούς και το μυαλό μας γεμάτο ιδέες, έχουμε περίπου βάλει τις βάσεις των φίλων που θα κρατήσουμε για πολλά χρόνια της ζωής μας. Τα αδέρφια και τα ξαδέρφια δεν τα διαλέγουμε αλλά συναναστρεφόμαστε μαζί τους όλη μας τη ζωή – θέλουμε δεν θέλουμε. Μπορεί να έχουμε τη τύχη κάποιους από αυτούς να τους διαλέξουμε σαν φίλους. Κι αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές, οι οικογενειακοί φίλοι είναι εφ΄όρου πιστοί. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι μέσα από τις φιλίες δεν διαλέγουμε μόνο τους άλλους και τι μας αρέσει σε αυτούς αλλά ανακαλύπτουμε και τον εαυτό μας. Ιδιαίτερα το ποιοι είμαστε, τι μας αρέσει και τι απορρίπτουμε. Αυτό γίνεται, όχι με τη μοναχικότητα αλλα με τη συναναστροφή. Ήδη από το δημοτικό οι χαρακτήρες των παιδιών διαφαίνονται, όπως και οι προτιμήσεις τους σε ορισμένα παιδιά από τη σχολική τάξη και η απόρριψη κάποιων άλλων. Κάποιους από αυτούς τους παιδικούς φίλους τους κουβαλάμε μαζί μας και στο γυμνάσιο και το λύκειο. Αλλά, όταν φτάσουμε στο λύκειο, έχουμε ήδη κάνει πολλές συγκρίσεις και πολλές απορρίψεις και οι προτιμήσεις μας εστιάζονται στα πρόσωπα που μας πάνε πιο πολύ. Είτε γιατί είναι όμοια με εμάς είτε γιατί είναι τελείως αντίθετα και μας συμπληρώνουν. Αυτές οι δεύτερες φιλίες θέλουν πολύ προσοχή. Η συναναστροφή με τα παιδιά με παρόμοιο χαρακτήρα με τον δικό μας είναι σαν comfort food, έχει άνεση, δεν έχει ανταγωνισμό, δεν έχει ζήλιες. Αλλά, όταν από μόνοι μας νιώθουμε την ανάγκη να συναναστρεφόμαστε με παιδιά που είναι τελείως αντίθετα, το κάνουμε επειδή εντελώς ασυνείδητα ή και συνειδητά, νιώθουμε σε τι υστερούμε και ψάχνουμε να το βρούμε σε κάποιον άλλον και έτσι συμπληρώνουμε την ολότητά μας. Όχι ότι αυτό είναι κακό, αλλά μπορεί να είναι tricky. Κι εδώ θα μιλήσουμε για τις κοπέλες. Επειδή αργότερα θα αναλύσουμε το κάθε κεφάλαιο με λεπτομέρειες και κανόνες θα τα πούμε λίγο συνοπτικά.
Είναι ωραίο να έχουμε μια φίλη που τη θαυμάζουμε και θα θέλαμε να είμαστε σαν αυτή. Αυτό θα πρέπει να το παραδεχτούμε με άνεση, να μην το κρατάμε ποτέ μέσα μας, γιατί μπορεί να πάρει λάθος δρόμο. Με άνεση πρέπει να αναγνωριζουμε τον άλλον σε ό,τι υπερτερεί από εμάς και να ομολογούμε ότι και εμείς θα θέλαμε όχι να είμασταν έτσι, αλλά να γίνουμε έτσι. Γιατί για κάποιους άλλους μπορεί να είμαστε εμείς τα πρότυπα και αυτοί οι άλλοι να θέλουν να γίνουν κάποτε σαν εμάς. Έτσι, αποφεύγουμε τις ζήλιες, οι οποίες κακό κάνουν μόνο σε αυτόν που τις κουβαλάει. Νιώθεις ωραία, όταν κάνεις ένα ειλικρινές κοπλιμέντο στη φίλη σου, χωρίς βέβαια να το επαναλαμβάνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλοπρεπώς. Είναι ωραίο να ρωτάς και πώς το έκανε αυτό. Αν είναι πραγματική φίλη θα το μοιραστεί μαζί σου. Αν όχι, θα πρέπει να αρχίσεις να της βάζεις ερωτηματικά. Τα κορίτσια σε αυτήν την ηλικία, όπως και τα αγόρια, θέλουμε να έχουμε κάποιον που αισθανόμαστε ασφαλείς για να του εξομολογηθούμε τα συναισθηματικά μας, τα ερωτικά μας, ακόμη και τα σεξουαλικά μας θέματα, προβληματικά ή όχι. Εκεί χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή, γιατί εκμυστηρευόμενοι σε κάποιον κάτι αυτής της φύσεως, του δίνουμε αυτόματα και το δικαίωμα να μας συμβουλεύσει. Και εδώ, ο οποιοσδήποτε τρίτος μας συμβουλεύει ανάλογα με τη δική του κρίση και το δικό του πρόβλημα ή απωθημένο. Υπάρχουν και ελάχιστες περιπτώσεις, θέλω να ελπίζω, που μπορεί μια φίλη έμπιστη να μας συμβουλεύσει ηθελημένα προς μια κακή κατεύθυνση. Από εμάς εξαρτάται και από τους χειρισμούς μας να ξεδιαλύνουμε αυτές τις φιλίες. Αργότερα θα μιλήσουμε και για τον ανταγωνισμό που μπορεί να διαταράξει μια φιλία κοριτσιών, όταν προκύψει ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές για ένα συγκεκριμένο αγόρι. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν πάντα και υπάρχουν και τώρα τέτοιες περιπτώσεις ακόμη μεταξύ αδερφών.
Εδώ θέλω να τονίσω κάτι που ισχύει για αγόρια και κορίτσια. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο που κουβαλάμε μαζί μας μπαίνοντας στο κατώφλι της ενήλικης ζωής είναι οι φίλοι μας, περισσότερο και από τους συζύγους που κάποτε θα κάνουμε, γιατί αυτοί μπορεί και να μας προδώσουν ή να τους προδώσουμε εμείς. Οι φίλοι, όμως, θα μας συντροφεύουν μέχρι το τέλος της ζωής μας. Σε αυτούς θα στηριχτούμε ως φοιτητές, με αυτούς θα συζητήσουμε τα προβλήματα μιας σοβαρής μας σχέσης, σ’ αυτούς θα ανακοινώσουμε τα μεγάλα μας σχέδια και στον ώμο τους θα ακουμπήσουμε αν κάποια μέρα –που δυστυχώς έρχεται για όλους μας – έχουμε σοβαρά προβλήματα. Οι φιλίες στη ζωή των ανθρώπων είναι πάνω από τις συγγένειες, γι’ αυτό και πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο για να τις εδραιώσουμε και φροντίδα ώστε να τις διατηρήσουμε. Μέσα από μια τέτοια φιλία μπορούμε να βρούμε δουλειά, να εδραιώσουμε μια καριέρα, να αλλάξουμε χώρα, να πραγματοποιήσουμε ένα δύσκολο όνειρο. Κι αν τίποτα από αυτά δεν γίνει, θα μείνει κάτι πολύ πιο σοβαρό -ότι ανά πάσα στιγμή έχουμε κάποιον να μας ακούσει ή να μας δει, έστω και μέσα από το τηλέφωνο ή το facebook.
Οι φιλίες μεταξύ αγοριών, σήμερα που όλα είναι τόσο ελευθερα κι ανοιχτά, δεν διαφέρουν από αυτές των κοριτσιών. Πηγαίνουν στο γυμναστήριο μαζί, αλληλοθαυμάζουν τα σώματά τους στους καθρέπτες, μιλάνε για τις «γκόμενες»
–αν και τα αγόρια, από τη φύση τους, λένε πολύ λιγότερα για τις ιδιαίτερές τους σχέσεις από ότι τα κορίτσια, που ξέρουμε ότι όταν βρεθούν μαζί κάνουν λεπτομερείς περιγραφές. Ένα αγόρι δεν θα μιλησει ποτέ για τον οργασμό της κοπέλας που αγαπάει στον κολλητό του. Μια κοπέλα, όμως, το πρώτο που θα πει στην κολλητή της είναι για το μέγεθος του πέους του φίλου της. Αν και οι έξυπνες φροντίζουν πάντα να διαδίδουν ότι σε αυτόν τον τομέα είναι άτυχες, αλλά τέλοσπάντων συμβιβάζονται.
Βέβαια, το πρώτο σοκ που παθαίνουν όλες αυτές οι φιλίες και λίγες από αυτές σώζονται, είναι όταν οι έφηβοι χωρίσουν λόγω πανεπιστημιακών σπουδών. Τότε τους ενώνουν μόνο τα καλοκαίρια και σιγά-σιγά πολλές από αυτές φθίνουν. Επιβιώνουν αυτές που βασίζονται σε πιο υγιή δεδομένα, όπως κοινά ενδιαφέροντα στις σπουδές, κοινές ανησυχίες, στον καλοπροαίρετο συναγωνισμό ή και πολλές φορές στην ειλικρινή αγάπη της φιλίας, η οποία δεν χρειάζεται και καμία εξήγηση. Αγαπάμε τους άλλους γιατί είναι καλοί μαζί μας, γιατί κάτι μαθαίνουμε από αυτούς, γιατί μας αρέσει να το βλέπουμε, γιατί έχουμε κοινούς στόχους ή γιατί δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε και αυτό είναι εξίσου αποδεκτό. Τις δοκιμασμένες φιλίες δεν θα πρέπει ποτέ να αφήνουμε τρίτους να τις πληγώσουν. Κι όταν κάτι τέτοιο παρουσιαστεί, πρέπει να το ξεδιαλύνουμε αμέσως με την παρουσία όλων των ενδιαφερομένων, όχι «είπες, είπα, άκουσες, λάθος κατάλαβες». Τι κάνει κανείς με τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται από τα κουτσομπολιά μεταξύ φίλων - που στη φυλή μας είναι το πρώτο χαρακτηριστικό; Η καλοπροαίρετη κριτική, κάτι που θα το λέγαμε κατά πρόσωπο στον φίλο μας, θα μπορούσε ενδεχομένως να ειπωθεί και σε τρίτους. Ένα ακίνδυνο καλαμπούρι ή ενδεχομένως και μια πληροφορία, επίσης θα μπορούσε να ειπωθεί μπροστά στο φίλο μας και μπροστά σε άλλους. Ακόμα και η έκφραση μιας ζήλιας. Κι όταν λέμε ζήλια εδώ, πρέπει να διευκρινήσουμε, «ζηλεύω τον άλλον γιατί είναι καλύτερος από μένα, αλλά θέλω να γίνω καλύτερος από αυτόν». Έχω το δικαίωμα και σε αυτή την προσπάθεια, την οποία μπορεί να εκφράσω και σε μορφή θαυμασμού και επιθυμίας. Προσοχή, όμως, στη διαιώνιση αυτής της ζήλιας, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε φθόνο και εκεί είναι που δηλητηριάζονται και οι σχέσεις και οι άνθρωποι, γιατί φθόνος σημαίνει «ζηλεύω γιατί είσαι καλός σε αυτό, καλύτερος από μένα και θέλω να πάθεις κακό». Αν αυτό μας συμβεί κάποτε και έτσι νιώθουμε, θέλει πάρα πολύ δουλειά και με αυτά θα ασχοληθούμε λεπτομερώς στο μέλλον. Να μην ξεχνάτε ποτέ ότι και οι πιο πετυχημένοι άνθρωποι στον κόσμο, αυτούς που βλεπετε από μακριά ή από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις οι περισσότεροι υστερούν. Γιατί το συναισθηματικό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του εαυτού μας να χειριστούμε και να χαλιναγωγήσουμε. Στην επόμενη συνέχεια θα μιλήσουμε για τις σχέσεις μεταξύ αντιθέτου φύλου. Κι εκεί πιστέψτε με θα γελάσουμε πολύ.
Hear me out!
Della