Το ημερολόγιο της Della

Η ιδέα ξεκίνησε από εσάς. Από το παλαιό αναγνωστικό κοινό του Ημερολογίου της Della μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Life and Style. Το Ημερολόγιο της Della σε αυτή τη μορφή κράτησε περίπου 4 χρόνια και αυτόν τον Ιούνιο πέρασαν άλλα 4 χρόνια από τότε που σταμάτησε στο Life and Style. Αυτό όμως που δεν έπαψε ποτέ είναι ο κόσμος, ιδιαίτερα οι γυναίκες, που με ρωτούσαν στον δρόμο γιατί δεν γράφω πια και μου έλεγαν πόσο τους έλειπε αυτό το είδος επικοινωνίας με το ευρύ κοινό - μέσω της δικής μου πένας και εικόνας.

Αυτό που δεν ξέρετε, φυσικά, είναι ότι το ημερολόγιο δεν έπαψε ποτέ να εξελίσσεται. Προϋπήρχε από τη μορφή του στο Life and Style. Από το 1976 άρχισα να κρατάω ημερολόγια τα οποία και διέσωσα. Γι’ αυτό και στην αυτοβιογραφία μου, όπως απορούν πολλοί, υπάρχουν τόσο λεπτομερείς και συγκεκριμένες αναφορές. Και φυσικά συνεχίστηκε μετά τον Ιούνιο του 2005 όπου έπαψα να γράφω στο Life and Style καθαρά από δική μου προσωπική ανάγκη. Η έμφυτη παιδική περιέργεια που με χαρακτηρίζει ως προς τους πάντες και τα πάντα καταλήγει πάντοτε σε κάποια συμπυκνωμένα νοήματα λόγω συγκρίσεων και απορρίψεων. Αυτά αποτελούν την απλή, καθημερινή μου φιλοσοφία. Φυσικά, μεγαλώνοντας κανείς αποκτά σοφία από τις προσωπικές του εμπειρίες. Νομίζω, όμως, ότι βγαίνει πιο κερδισμένος σε αυτόν τον τομέα, όταν παρατηρεί και τις ζωές των άλλων και θυμάται καλά αυτά που ο ίδιος πέρασε μην πιστεύοντας ποτέ ότι θα είχε τη δύναμη να τα περάσει, να τα αντέξει και να τα ξεχάσει. Από κάποια στιγμή και μετά αυτός έγινε ο μεγάλος προσωπικός μου κανόνας. Ενθυμούμενη τις μαύρες τρύπες του παρελθόντος και τους ογκόλιθους που τις έφραζαν και το γεγονός ότι ήταν πάντοτε θέμα χρόνου είτε να ανατιναχθούν οι ογκόλιθοι είτε να φωτιστούν οι μαύρες τρύπες κάνοντας κάτι εγώ - έστω κι αν καμιά φορά αυτό ήταν μόνο υπομονή - κατάφερα να κερδίσω πολλές μάχες. Σαν εμένα είμαι σίγουρη και όλοι εσείς. Η διαφορά ανάμεσα σε όλους εμάς είναι το πόσο καλά θυμάται ο καθένας μας τις προσωπικές του εμπειρίες και το πώς τις χρησιμοποιεί σαν παραδείγματα μίμησης ή αποφυγής για τη βελτίωση της μετέπειτα ζωής του. Φυσικά, όσο γίνονται αυτά περνάνε και τα χρόνια της ζωής μας και μετά τα 50 - ειδικά για τις γυναίκες στις οποίες απευθύνομαι τώρα - δεν περνούν απλώς, τρέχουν. Σας μιλάω από προσωπική εμπειρία. Κατέληξα ότι ο μόνος τρόπος να σταματήσεις αυτό το τροχάδην του χρόνου είναι να του αλλάξεις σχήμα. Λέγοντας αυτό εννοώ να τον διογκώσεις, κάνοντας περισσότερα πράγματα στον ίδιο χρόνο απ’ ότι συνήθιζες πριν. Βέβαια, η αλήθεια είναι όταν κανείς φτάσει τα 50 εξακολουθεί να είναι στραμμένος προς τα 40 και να συμπεριφέρεται ανάλογα. Ρωτήστε με, όμως, να σας πω τι γίνεται όταν φτάσεις στα 60. Δεν ξέρω για ποιο λόγο - εύχομαι να το μάθω - ξαφνικά, ιδίως οι γυναίκες, αντί να κοιτούν προς τα 50 κάνουν μια μικρή στροφή και με φόβο, σχεδόν τρόμο, ατενίζουν τα 70. Δεν μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή, γιατί δεν ξέρω σ’ αυτό το σημείο πώς διογκώνει κανείς τον χρόνο και πώς διογκώνοντάς τον, τον επιβραδύνει. Εύχομαι για μένα η λύση να είναι αυτό το blog. Το σημείο επικοινωνίας της ζωής μου με το πλατύτερο κοινό και η ανάγκη μιας μικρής προσφοράς και προς τις γυναίκες της ηλικίας μου μέσω του ημερολογίου μου και της νεολαίας μέσω του δεύτερου σκέλους του blog, του κώδικα ζωής.

Μέσα από αυτές τις σελίδες θα κάνουμε μαζί και θα μάθουμε πολλά πράγματα με σκοπό να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Ανάλογα το πώς θα κυλήσει ο χρόνος θα ήθελα να σας μάθω επίσης σαν ένα επιμέρους σκέλος του blog έναν πρακτικό τρόπο διαλογισμού, βγαλμένο από προσωπική εξάσκηση πολλών ετών, γιατί οι περισσότεροι από εμάς θέλουν να κάνουν διαλογισμό, αλλά δεν ξέρουν πώς, επειδή αγνοούν ότι στο κάθε ένα πώς αντιστοιχεί ένα έτσι, δηλαδή διάφοροι δρόμοι μπορεί να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Εγώ θα προσπαθήσω να σας δείξω έναν. Φιλοδοξώ, βέβαια, να μοιραστώ μαζί σας και άλλες επίκτητες γνώσεις εν καιρώ χωρίς να θέλω να τις ανακοινώσω τώρα. Βλέποντας και κάνοντας. Από εσάς εξαρτάται. Κίνητρό μου σε όλα αυτά είναι ένας απολογισμός των χαμένων δικών μου ευκαιριών. Όχι τι κατάφερα και έκανα αλλά τι θα μπορούσα να είχα κάνει και δεν έκανα για διαφόρους λόγους και δικαιολογίες. Χωρίς να μετανιώνω βέβαια, αλλά αναγνωρίζοντάς το και προσπαθώντας να επανορθώσω ό,τι μπορώ ακόμη. Και με έκπληξη ανακαλύπτω ότι από το πάντρεμα του τι θα μπορούσε να είχε γίνει και τι μπορεί να γίνει σήμερα, προκύπτει μια μετάλλαξη υπεράνω προσδοκιών.

Αυτά για το σημερινό ημερολόγιο.