Tuesday, September 1, 2009

Κώδικας Ζωής 3



Ο κώδικας ζωής καταρχήν απευθύνεται στις ηλικίες 16-18 ετών. Όχι πώς αυτά που θα πούμε εδώ δεν μπορούν να εφαρμοστούν και σε μεγαλυτερες ηλικίες.
Οι βάσεις είναι ίδιες, οι λεπτομέρειες διαφοροποιούνται.
Θα παρατηρήσετε ότι ακολουθώ την τακτική των εφημερίδων - στην επικεφαλίδα τονίζεται η ιστορία, στην πρώτη παράγραφο λέγεται η ιστορία εν περιλήψει και στη συνέχεια αναπτύσσεται πλήρως. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί γίνεται αυτό. Φυσικά όχι για να καλύψουν το χαρτί. Ο τίτλος είναι για να τραβήξουν την προσοχή μας, η πρώτη παράγραφος για να μας δημιουργήσουν περιέργεια και στη συνέχεια εμβαθύνουν με τις λεπτομέρειες για να έχουμε πλήρη εικόνα της ιστορίας. Αυτή η τριπλή επανάληψη βοηθάει στο να αποτυπώσουμε και να μην ξεχάσουμε αυτό που έχουμε διαβάσει. Έτσι θα κάνουμε κι εδώ.
Θα τρέξουμε τα κεφάλαια σε γενικές γραμμές, για να ξέρουμε τι θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει από αυτά και αργότερα θα τα αναλύσουμε ένα-ένα λεπτομερώς και με απλά παραδείγματα.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις σχέσεις αγοριών και κοριτσιών, χωρίς να είναι απαραίτητα σεξουαλικές. Οι σχέσεις πάντα ξεκινούν από μη σεξουαλικές -κάποιες καταλήγουν εκεί και άλλες διαρκούν στον χρόνο, χωρίς να γίνουν ποτέ σεξουαλικές.
Από μικρή ηλικία τα παιδιά έχουν το ένστικτο της σεξουαλικότητας. Αυτό το δίνει η φύση χωρίς ντροπή και χωρίς κανένα περιορισμο – αρκεί να παρατηρήσουμε τα ζώα. Από μικρή ηλικία, επίσης, εμφανίζεται και η έλξη του τι μας αρέσει. Εμείς θα επικεντρωθούμε στις σχέσεις ετεροφύλων, όχι γιατί δεν σέβομαι και τις σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφυλων, απλώς δεν έχω την πείρα για να εκφραστώ επί του θέματος. Το μόνο που θα πω σε αυτό είναι ότι οι προτιμήσεις φαίνονται από μικρή ηλικία και με αυτό θα πρέπει να ασχοληθούν οι ίδιοι οι γονείς. Σήμερα πλέον δεν υπάρχουν ταμπού και περιορισμοί, αλλά σεβασμός προς όλα τα φύλα.
Από την σχολική ηλικία, όλα τα παιδιά έχουν την προτίμησή τους στο τάδε αγόρι ή κορίτσι. Πολλές φορές οι προτιμήσεις τους αλλάζουν συχνά και σε τελείως διαφορετικούς τύπους παιδιών, π.χ. ένα κορίτσι 10-12 ετών μπορεί να διατυμπανίζει πολύ σιγουρη στις φιλενάδες της ότι της αρέσουν οι ξανθοί – ίσως γιατί της άρεσε κάποιος ξανθός ποπ σταρ και στα 14 να κάνει σχέση με κάποιον καταμελάχρινο. Οι παιδικές σχέσεις είναι πιο εύκολο να χειριστούν, γιατί έχουν ειλικρίνεια και αυθορμητισμό και καμία εκδήλωση σεξουαλικότητας. Όταν αρχίσουν, όμως, στο σώμα μας οι πολύ φυσικές διεργασίες που δημιουργούν οι ορμόνες, κατ’ ανάγκη αλλάζουν οι σκέψεις και ως εκ τούτου και η συμπεριφορά. Μου αρέσει κάποιος και δεν ξέρω γιατί. Τον θέλω για μένα, δεν ρωτάω γιατί και αρχίζω να συμπεριφέρομαι απέναντί του, όπως κρίνω εγώ ότι είναι καταλληλότερο για να με προσέξει. Σ’ αυτό δεν έχω καμία πείρα. Το μόνο που έχω είναι ο εαυτός μου, η εμφάνισή μου, το μυαλό μου, η εξυπνάδα μου, η κρίση και ο χαρακτήρας μου. Αυτά όλα θα πρέπει να τα βάλω σε μια τέλεια αρμονία, για να πετύχω τον σκοπό μου. Σ’ αυτή την ηλικία, όμως, αυτό γίνεται μόνο ενστικτωδώς.
Ένας μεγάλος κανόνας που μπαίνει εδώ και ο οποίος θα είναι χρήσιμος σε όλη μας τη ζωή και σε οποιαδήποτε σχέση είναι το «άρχισε όπως έχεις σκοπό να συνεχίσεις». Αυτό, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, είναι απλό στη χρήση του. Αν δεν έχω σκοπό να περνάω 10 ώρες το 24ωρο με τον φίλο μου –που σίγουρα δεν το έχει καμία μας- δεν το κάνω από την αρχή. Αν θέλω να κρατήσω μια απόσταση στη σχέση και να έχω ανεξαρτησία, δεν λέω από το πρώτο ραντεβού τα πάντα για τον εαυτό μου, τι έχω κάνει μέχρι τώρα και τι σκέφτομαι να κάνω στο μέλλον. Σε όλα υπάρχει μέτρο. Ούτε προσποιούμαστε έναν άλλο χαρακτήρα που σίγουρα δεν είμαστε, γιατί έτσι νομίζουμε ότι έτσι θα αρέσουμε στον άλλον. Αν γίνουμε θύματα αυτής της σκέψης, θα πρέπει να προσποιούμαστε σε κάθε σχέση έναν άλλο χαρακτήρα που νομίζουμε ότι θα είναι ευχάριστος στον σύντροφό μας και θα ξεχάσουμε ποιοι είμαστε. Αυτό το βλέπουμε ακόμη και σε γυναίκες που έχουν φτάσει τα 40 και συμπεριφέρονται σαν έφηβες, τόσο που δεν έχουν αφησει και την πραγματική τους φωνή να εξελιχθεί. Ή το χειρότερο, μιλούν με ώριμη γυναικεία φωνή στις φίλες τους και με εφηβική, ναζιάρικη και συνήθως σαχλή σε κάθε αρσενικό.
Το δεύτερο βασικό που θα θυμόμαστε εδώ είναι ότι σε όποιον αρέσουμε είναι για αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι για αυτό που εμείς νομίζουμε ότι θα ήθελε ο άλλος να είμαστε. Στη ζωή μας θα είμαστε πολύ πιο ισορροπημένοι, αν καλλιεργούμε τις προσωπικές μας σχέσεις με αυτούς που πραγματικά μας θέλουν. Με λίγα λόγια, το πανάρχαιο και καθ’ όλα αληθές, «αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν». Τα αγόρια και τα κορίτσια που χάνουν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους, από τις σπουδές τους, από τη διασκέδασή τους, από την προσωπική τους εξέλιξη κυνηγώντας μια σχέση που εκ των προτέρων είναι καταδικασμένη και θέλει μεγάλη προσπάθεια γιατί ο άλλος απλά δεν μας θέλει, παρόλο που εν πρώτοις φαίνεται μαζοχιστική κρύβει πάρα πολύ άρρωστο εγωισμό μέσα της. Ο ενστικτώδης σκοπός μας είναι να κερδίσουμε αυτόν που δεν μας θέλει, για να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί και άξιοί του. Πολλές φορές, αν αυτό συμβεί, δεν τον θέλουμε καν. Αυτό συμβαίνει πιο πολύ με τα αγόρια. Θα είμαστε πολύ πιο υγιείς στο σώμα και το μυαλό μας, πετυχημένοι στις σπουδές μας, όταν καλλιεργήσουμε σχέσεις με το αντίθετο φύλο, οι οποίες θα είναι ευχάριστες, ανταγωνιστικές μεν, αλλά ισορροπημένες και οι οποίες σε κάτι μας βοηθούν σε αυτήν την ηλικία. Σε όλες τις σχέσεις της ζωής μας και αργότερα, όταν μεγαλώσουμε, κάνουμε παρέα με ανθρώπους είτε γιατί μαθαίνουμε κάτι από αυτούς είτε γιατί τους βρίσκουμε ευχάριστους και μας διασκεδάζουν είτε γιατί κάνουμε δουλειές κι έχουμε πιθανότητα επαγγελματικής συναλλαγής μαζί τους, είτε γιατί απλώς τους αγαπάμε και αυτό δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Θα προσέχουμε να μην αγαπάμε τουλάχιστον αρρωστημένα αυτούς που μας βλάπτουν και παραδείγματα τέτοια υπάρχουν πολλά και γνωστά με τους αστέρες που όλοι θαυμάζουμε και παρακολουθούμε. Έχουν καταστραφεί καριέρες μεγάλων ταλέντων από λάθος σχέσεις.
Οι σχέσεις δεν μπορούν ποτέ να μπούνε σε καλούπια. Οι προτιμήσεις του καθενός ξεκινούν από τον χαρακτήρα του, τις ανάγκες του, τους φόβους του, από τον τρόπο που μεγαλώνει μέσα στο σπίτι του, από τα κόμπλεξ του. Παιδιά που μεγαλώνουν φυσιολογικά σε μια οικογένεια που τους παρέχει ασφάλεια, ισορροπία, γονική αγάπη, παιχνίδι, διασκέδαση και σωστές συμβουλές, συνήθως κάνουν σχέσεις οι οποίες είναι συνέχεια αυτού του τρόπου ζωής.
Παιδιά τα οποία μεγαλώνουν με στερήσεις, με φόβους ή με κακοποίηση προσπαθούν να κάνουν σχέσεις που θα τους καλύψουν αυτά τα κενά, που θα τους τα ανατρέψουν ή δυστυχως πολλές φορές θα τους τα συνεχίσουν. Γι’ αυτό βλέπουμε πολλές φορές κακοποιημένα παιδιά από τους γονείς να πέφτουν σε ανάλογες σχέσεις και να τις υπομένουν αδιαμαρτύρητα. Αυτό θέλει όμως μεγάλη ανάλυση και βοήθεια ψυχολόγου, που εγώ δεν είμαι. Εμείς θα ασχοληθούμε με τις πιο υγιείς σχέσεις και μέσα σε αυτές κατατάσσονται και μερικές που εν πρώτοις δεν φαίνονται υγιείς. Ένα ισορροπημένο αγόρι, φιλόδοξο στις σπουδές του, με στόχους και σχέδια στην καριέρα του, χωρίς φόβους θα έλεγε κανείς ότι θα διάλεγε μια κοπέλα του ιδίου χαρακτήρα, αλλά θα μπορούσε να συμβεί και τελείως το αντίθετο και αυτό δεν έχει τίποτα το κακό. Μια σχέση συμπληρωματική με μια γλυκιά, όμορφη κοπέλα χωρίς μεγάλες φιλοδοξίες και στόχους υψηλής καριέρας, αλλά με όνειρα για μια ισορροπημένη οικογένεια. Εδώ ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Το άλλο μου μισό, που λέμε, μπορεί να είναι το τελείως αντίθετο και από εκεί βγαίνουν οι λαϊκές παροιμίες, «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Τα δύο μαζί κάνουν μια ολότητα που έχει αυτό το σχήμα. Αλλά δεν αποκλείεται δύο όμοια πράγματα να κάνουν μια ολότητα, πάρα πολύ αρμονική, όπως είναι στη μοντέρνα τέχνη. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι με δυναμικούς χαρακτήρες, με μεγάλες φιλοδοξίες, με όμοιο ή διαφορετικό κλάδο σπουδών, μπορεί να έχουν μια αρμονικά συναγωνιστική σχέση και πολύ εποικοδομητική. Το να μας αρέσει, λοιπόν, ένα αγόρι που είναι πολύ δυναμικό και ανεξάρτητο ή στη φίλη μας να αρέσει ένα αγόρι που δεν παίρνει πρωτοβουλίες, δεν ηγείται και ακολουθεί το γκρουπ κι αυτή θέλει να έχει ρόλο πιο αποφασιστικό και να είναι κυριαρχική επάνω του, δεν σημαίνει ότι είναι λάθος. Για αυτούς τους δύο το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρμονικό. Τις σχέσεις που πρέπει να προσέχουμε πολύ είναι οι σχέσεις που γίνονται βασανιστικές και συνήθως γίνονται γιατί τις αφήνουμε εμείς να γίνουν. Τουλάχιστον αυτές να μην διαρκούν πολύ. Αν δεν διαρκούν πολύ, μας κάνουν και καλό. Μέσα από αυτές μαθαίνουμε τι δεν μας αρέσει σε μια σχέση. Η εξέλιξη μας σαν άτομα βασίζεται στις συγκρίσεις και τις απορρίψεις. Σίγουρα ότι έχουμε απορρίψει μια φορά δεν το επιδιώκουμε δεύτερη.
Το πρώτο που μετράει σε μια σχέση είναι το ένστικτο. Βλεπουμε κάποιον και ξαφνικά κάτι γίνεται που δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε. Μας τραβάει την προσοχή, τον παρατηρούμε από μακριά, νιώθουμε κάτι μέσα μας, αυτό που λέμε πεταλούδες. Κι αυτό που νιώθουμε μέσα μας, φαίνεται και έξω. Αυτό είναι ότι ωραιότερο μπορεί να μας συμβεί και θα είμαστε πολύ δυστυχείς, όταν κάποτε σταματήσει να μας συμβαίνει, γιατί δυστυχώς με τα χρόνια εξαφανίζεται. Τότε είναι που θα πρέπει να προσέξουμε πολύ τη συμπεριφορά μας και τους βασικούς πατροπαράδοτους κανόνες που ίσχυαν από τις προγιαγιάδες μας και πάντα, χωρίς να έχουν γραφτεί. Παλιά λέγανε ότι τα κορίτσια δεν μιλάνε πρώτα στα αγόρια, όσο και να το θέλουν. Σήμερα δεν είναι έτσι, γιατί αγόρια και κορίτσια μεγαλώνουν μαζί, πολύ ελεύθερα από πολύ μικρή ηλικία. Αυτό, εν πρώτοις, εξαλείφει το μυστήριο για το άλλο φύλο και την περιέργεια και είναι το πρόβλημα που έχουν τα νέα παιδιά και δεν είχαμε εμείς,. Γι’ αυτό τους έχει φύγει και ο μεγάλος ενθουσιασμός με τις σχέσεις. Κατά τη γνώμη μου θέλει τελείως άλλο χειρισμό, γιατί αυτά τα παιδιά δεν έχουν καμία σχέση με το πώς μεγαλώσαμε εμείς. Οι κανόνες των σχέσεων είναι πάντοτε οι ίδιοι, είναι άγραφοι και αναλλοίωτοι. Μπορεί μια κοπέλα να απευθύνει πρώτη τον λόγο σε ένα αγόρι, εξαρτάται, όμως, τι θα πει και πώς θα το πει. Και μπορεί ένα αγόρι να περιμένει να του απευθύνει τον λόγο πρώτη η κοπέλα. Αλλά, όταν γνωρίσουμε κάποιον, ο οποίος κάτι μας κάνει, δεν μιλάμε 10 ώρες στο τηλέφωνο, δεν στέλνουμε 10 sms την ώρα, δεν μιλάμε για αυτόν όλη την ώρα στους φίλους μας, δίνοντάς τους δικάιωμα να αστειεύονται για κάτι που για εμάς έχει άλλη αξία. Οι κανόνες είναι μεν πάγιοι, κλασικοί, αλλά στην εποχή μας, επειδή οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει, πρέπει να προσαρμόζονται αναλόγως και να υπάρχουν μέσα στον φυσικό μας αυθορμητισμό.
Ο φυσικός μας αυθορμητισμός ένα είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον καθένα από εμάς, γιατί στον καθένα διαφέρει. Άλλος είναι αυθόρμητος με χιούμορ, αλλός είναι συγκρατημένος μέσα στον αυθορμητισμό του, άλλος είναι βαρύς κι ασήκωτος και δεν έχει αυθορμητισμό. Το καθένα έχει την ομορφιά του, γι’ αυτό και οι κανόνες παρόλο που είναι ίδιοι για όλους, εφαρμόζονται με κάποια ιδιαιτερότητα για τον καθένα ξεχωριστά.
Στον επόμενο κώδικα ζωής θα μιλήσουμε γενικά για τους κανόνες των σχέσεων των εφήβων.
Hear me out!
Della

2 comments:

  1. Έχω παρατηρήσει ότι στις ετερόφυλες σχέσεις ισχύει η φόρμα Α-Β-Α.Όπου A η περίοδος στην οποία η γυναίκα θέλει να περνάει τον περισσότερο χρόνο με άτομα του ίδιου φύλου και Β η περίοδος που το κέντρο της προσοχής της εστιάζεται στο αντίθετο φύλο.Έτσι μέχρι τα 13-δηλαδή πριν το ξέφρενο παρτυ των ορμονών-οι παρέες περιορίζονται στο ίδιο φύλο όπως και μετά τα 55.Ενώ στο ενδιάμεσο τα ετερώνυμα έλκονται υπέρ του δέοντος.

    ReplyDelete
  2. Ειμαι 16 και το προβλημα μου αυτη την στιγμη ειναι πως μολις χωρισα απο μια σχεση που ειχα εδω και 1 χρονο....ηταν πολυ ομορφο για οσο κρατησε αλλα ειχε ενα ασχημο τελος με πολλα δακρυα και ατελειωτες ωρες να κλαιω ενω μιλαω στο τηλ με τη κολλητη μου....το παραλογο ειναι πως ενω ο τελευταιος μηνας ηταν πολυ βασανιστικος συναισθηματικα δεν εχει τελειωσει μεσα μου αυτο που ειχαμε....περασαμε πολυ ομαρφα και νομιζα οτι ο ενας ηταν το αλλο μισο του αλλου....τωρα δεν μιλαμε αλλα εγω θελω να κανουμε μια συζητηση και να μεινουμε φιλοι.......με ποναει που δεν ειναι πια στη καθημερινοτητα μου......Τι να κανω να ακουσω τον εγωισμο μου που μου λεει να μην του ξαναμιλησω η να του μιλησω και να του πω πως θελω να μεινουμε φιλοι??????????

    ReplyDelete